Ferrari

Kulminacją Ferrari cały film jest Mille Miglia, wyścig wytrzymałościowy o długości 1500 km (932 mil), rozgrywany na otwartych drogach, narażony na duże ryzyko dla uczestniczących w nim kierowców i ich nawigatorów, ale także zwykłych kierowców i widzów. Fani wyścigów samochodowych mogą wiedzieć, że rok 1957 był ostatnim rokiem Mille Miglia. Widzowie „Ferrari” zrozumieją dlaczego: katastrofę, którą Mann inscenizuje z rzeczową i makabryczną makabrą.

W ostatnich minutach filmu Enzo przez chwilę współczuje ludziom, którzy poświęcili się, aby wygrać wyścig (i w ten sposób ocalić jego firmę). Szybko jednak wraca do pracy i swojego dziedzictwa. Jest maszyną, podobnie jak samochody, które produkuje i kamery, których mechaniczną naturę Mann podkreśla efektownymi ujęciami z ostrością na stojaku, które nagle zmieniają się, aby podkreślić twarz lub obiekt.

Takie akcenty stylistyczne nadają Ferrari vizjer charakter podwójnego retro: akcja rozgrywa się w latach pięćdziesiątych XX wieku, ale wygląda, jakby została wyprodukowana w latach siedemdziesiątych.

Bezrefleksyjne postacie nie są nowością dla Manna, którego filmy często przedstawiają samotników z zaciśniętymi ustami. Jednak bohaterowie takich filmów jak „ Złodziej ” i „ Zakładnik ” to stylizowane fikcyjne ikony filmowej męskości. Enzo Ferrari był prawdziwą osobą, a nie tylko narzędziem narracyjnym. Nieważne, jak gorąco śpiewał o szybkości i niebezpieczeństwie, w jego charakterze musiało być coś więcej, niż „Ferrari” udało się odkryć.